کد مطلب:124750 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:169
تطمیع سرداران
از دسیسه های پنهانی معاویه كه هم در زمان علی علیه السلام و هم در زمان امام مجتبی آشكار بود، تطمیع یاران و فرماندهان سپاه اهل بیت می باشد. معاویه با بهره وری از نیروهای پنهانی هماره در صدد جدا نمودن بازوان پرتوان طرف مقابل از پیكر سپاه بود. به همین لحاظ در صفین به طور كامل از این دسیسه بهره برد و با یاران فرماندهان سپاه علی ارتباط برقرار نمود حتی از فرزانگانی مانند امام مجتبی علیه السلام و مالك اشتر و عبدالله بن عباس ناامید نبود كه آنان را از سپاه علی جدا كند! [1] گرچه در مورد آنان طرفی نبست. در مورد امام مجتبی علیه السلام نیز از این حربه بهره كامل می برد و سرداران سپاه به صورت جدی و پنهانی ارتباط برقرار می كند و آنان را به صورت جدی تطمیع می نماید.
البته با این تفاوت كه فرماندهان سپاه علی كمتر فریب معاویه را می خوردند. اما با كمال تأسف باید گفت فرماندهان سپاه امام مجتبی حتی فرمانده كل سپاه مانند «عبیدالله بن عباس» به راحتی در دام نیرنگ معاویه گرفتار می شود، خود به همراه سپاه بزرگی از افراد خویش به معاویه ملحق می شود.
البته با این تفاوت كه فرماندهان سپاه علی كمتر فریب معاویه را می خوردند. اما با كمال تأسف باید گفت فرماندهان سپاه امام مجتبی حتی فرمانده كل سپاه مانند «عبیدالله بن عباس» به راحتی در دام نیرنگ معاویه گرفتار می شود، خود به همراه سپاه بزرگی از افراد خویش به معاویه ملحق می شود.
[1] وقعة صفين، ص 426. 297 و 414.